Ik weet dat ik in mijn vertalersavonturen soms echt wel avonturen vertel, waarvan uw oren gaan flapperen. Maar de dag die ik vandaag beschrijf, is er eentje uit de duizenden: allemaal supertoffe opdrachten , ofwel helemaal in mijn vakgebied (technische vertalingen) ofwel een heuse uitdaging. En er is meer: het zijn allemaal opdrachten voor vertaalbureaus waarvoor ik heel graag werk.
De dag start zoals altijd met een half uurtje social media. En daarnaast ook de voorbereiding voor een netwerkevent waar ik voor het eerst heenga. Vandaag print ik als avondlectuur een artikel van een recensie af van een boek dat is vertaald door een collega-vertaalster: In het land van de eeuwige zomer van Joseph Roth.
Rond 8.30 uur start ik met de nalezing van mijn vertaling van gisteren. Het is een brochure van amper 11 pagina’s maar ze heeft mij wel vier uur gekost, en dat er terwijl er amper 140 woorden op een pagina staan. Het is zo’n typische vertaling waar je veel langer over doet dan gedacht (en waar je dus uiteindelijk een veel lager uurtarief aan overhoudt). Maar tegelijk is het ook een vertaling die de passie in mij weer helemaal wakker schudt en mij eraan herinnert waarom ik zo gek ben op mijn job als freelancevertaler. Toen ik de brochure van het renovatieproject van een ursulinenschool kreeg, dacht ik: “Ok, dat wordt geen makkelijke klus, want architectuur vergt altijd behoorlijk wat research, en al helemaal van een oud gebouw.” Maar dat technische leuk was nog het minste van mijn zorgen.
De technische termen situeerden zich allemaal in de betonsector en daar ben ik aardig vertrouwd mee, behalve dan ‘lisse de décoffrage‘ waar ik de hulp van een paar collega’s voor heb ingeroepen. Wat veel moeilijker was, was de specifieke opbouw van het gebouw – waarvoor staat ‘SELF‘ op de plattegrond van het gebouwencomplex? En bovendien kwam ook de hele geschiedenis van de kloosterorde voorbij: over welke oorlog in 1634 hadden ze het waar Luik een belangrijke rol in speelde?
Maar de grootste uitdaging lag hem in de stijl waarin de Franse brochure geschreven was. Gezien de context – een beschrijving van wat het architectenbureau en de aannemers hadden verwezenlijkt in de school met foto’s van voor en na – verwacht je een strakke tekst, maar hier was duidelijk een creatieve schrijver aan de slag geweest: de Franse tekst was doorspekt met woordspelingen en woordspelingen zijn nu eenmaal iets dat je niet 1-op-1 kan overnemen. Dus moest ik telkens iets passends bedenken in het Nederlands (bijv. ‘Ligne de fuite’ als titel boven het hoofdstuk over de slaapzaal). Maar het was me gelukt, dus vandaag hoefde ik alleen nog maar alles nog even grondig na te lezen en kijken of het allemaal verband hield met elkaar en of ik niets over het hoofd had gezien.
Daarna voerde ik nog een spellingscontrole uit, exporteerde het bestand weer uit het vertaalprogramma naar Word-formaat en las het definitieve Word-bestand nog eens na, controleerde de lay-out en leverde het vervolgens aan het Belgische vertaalbureau, waarvoor ik nog maar sinds kort werk. Ik werk heel graag met hen samen omdat zij heel redelijk zijn met deadlines en prijzen en ook altijd klaar staan om je helpen waar nodig. Daarnaast is de baas zelf ook vertaler, waardoor je ook weet dat er nog iemand door je vertaling gaat vooraleer ze naar de klant vertrekt. Er is dus gegarandeerd een revisieronde (ook al zijn zij geen ISO-gecertificeerd bureau) door een professionele vertaler.
Om 10.10 uur kwam er een aanvulling binnen op de vertaling van de handleiding die ik vorige week had gedaan. Deze plan ik in voor morgen. Daarnaast heeft het Duitse vertaalbureau de tweede versie van de cosmeticavertalingen van gisteren doorgestuurd. In tegenstelling tot de revisie door een professionele vertaler zoals wat ik hierboven aankaart, doet in dit Duitse vertaalbureau – met ISO 17100-certificering trouwens – een Duitstalige medewerkster de revisie, dat wil zeggen ze zoekt alles op op het internet en komt dan met opmerkingen zoals: ‘Moet dat hier niet ‘Fruit de groenten’? (ik had ‘stoof de groenten even aan’) en ‘Ich finde nur “Energie” auf Verpackungen‘ (ik had ‘Energiewaarde’). Conclusie: over 3 etiketten heb ik in de correctieronde nog eens net zo lang gedaan als over de vertaling zelf omdat ik alle wijzigingen moest doornemen en mijn versie moest beargumenteren (90% van haar opmerkingen waren incorrect of synoniemen). Leermoment: vanaf september trek ik het tarief op voor hen (ik heb nu amper 25 €/uur verdiend aan deze opdracht). Verder mag ik eigenlijk niet klagen over dit bureau: ze vragen altijd wat mijn beste deadline is, zijn het altijd eens met mijn prijsofferte en de teksten zijn altijd leuke tussendoortjes (die soms best wel verraderlijk zijn omdat sommigen van hun klanten met terminologielijsten werken waar de gekste dingen in staan, bijv. schlafengehen = naar bed gaan, dus als je ‘gaan slapen’ schrijft, krijg je een foutmelding in het vertaalprogramma).
Om half elf nam ik even pauze om bij een kopje thee wat nieuwe vertaalbureaus aan te schrijven, mijn mailbox te organiseren en de betaling van de facturen te controleren.
Om 11.10 uur maakte ik alles gereed in het vertaalprogramma voor de volgende vertaling: een verslag van een vergadering. Wat houdt dit in?
– ik laat het programma dergelijke dingen altijd eerst voorvertalen: zo zijn de standaardtitels – en soms zelfs ook de namen – al ingevuld;
– ik zet de instellingen juist: voor deze klant hoef ik er geen IATE-geheugen aan te hangen en is er ook geen terminologielijst;
– ik open Larousse en de online Van Dale-woordenboeken;
– ik vergelijk de analyse van het vertaalbureau met mijn analyse.
Ook voor dit Belgische vertaalbureau werk ik heel graag: zij zijn altijd heel schappelijk met hun deadlines, en ook al werken ze met ‘gewogen’ woorden (net zoals de meeste vertaalbureaus halen ze het onderste uit de kan), de moeilijkheidsgraad van de teksten en de woordprijs zijn zodanig dat ik daar bij hen niet over val. Een groot voordeel is ook dat zij ook echt meedenken en één keer zelfs mee brainstormen als je met vragen zit.
Om 11.45 uur komt er een prijsaanvraag binnen die ik nog even voor de lunch wil afhandelen: het is de vertaling van een flyer vanuit het Duits naar het Nederlands. Om 11.50 uur tot 12.25 werk ik aan de vertaling van het verslag. Daarna las ik een lange lunchpauze in omdat ik even een frisse neus wil halen en boodschappen doen.
Van 14.00 tot 15.00 uur rond ik de vertaling af en lees ik alles nog eens na. Daarna voer ik alle controles uit: QA-check, spellingscontrole, … Na de export nog een laatste controle en het gaat naar de klant. Helaas zit ik wat krap in de planning door de uitdagende opdracht van gisteren, waardoor ik het niet meer een dag kan laten liggen om er dan met een frisse blik naar te kijken. In het geval van een ondernemingsverslag is dat een weloverwogen beslissing, omdat zo’n verslag toch altijd alleen voor intern gebruik is.
Om 15.00 uur begin ik met de vertaling van een rondleiding bij een plasticfabriek. Deze vertaling is voor een klein Belgisch vertaalbureau waarvoor dit de eerste opdracht is. Zij zijn bij mij terechtgekomen via collega’s (die ik hiervoor nog hartelijk moet bedanken trouwens!). Ben heel benieuwd of dit een lange samenwerking gaat worden. De eerste contacten waren alvast zeer aangenaam. Om 17.00 uur stop ik met deze vertaling en print nog wat interessante artikelen af die ik vanavond als ‘ontspanning’ wil lezen (*).
Na het avondeten ga ik nog eens doorheen de vertaling. Deze vertaling lees ik morgenochtend nog eens na om zeker te zijn dat ik niets over het hoofd heb gezien. Het is tenslotte mijn eerste opdracht voor dit bureau.
Wilt u graag weten welke oplossingen ik heb gevonden/bedacht voor de vertaalkwesties die ik hier heb aangekaart? Stuur me dan een mailtje!
Els Peleman
EP Vertalingen
(*) Wat heb ik afgeprint?
– Vertaler, een beroep voor mensen met een autismespectrumstoornis?
– Een zomer vol audiodescriptie
Recente Reacties