Net als in elke sector zitten er ook in de vertaalsector een paar rotte appels. Maar hoe haal je die eruit? Hoe weet je of een vertaalbureau te vertrouwen is en de moeite waard is om een samenwerking mee aan te gaan?
Als startende vertaler is het heel moeilijk om uit te maken of je met dat of dat vertaalbureau wel of niet in zee moet gaan. Je denkt vaak dat je elke kans moet grijpen, ongeacht wat ze voorstellen. Toch zou ik je dat om meerdere reden sterk afraden:
- Het gaat ten koste van goede vertaalbureaus: de tijd die je steekt in ‘minderwaardige’ vertaalbureaus, kan je niet investeren in goede vertaalbureaus waar een langetermijnrelatie meer succes zal hebben.
- Het kost je vaak heel wat nutteloze tijd: als je achter je geld aan moet zitten en er 3-4 keer achteraan moet mailen en het blijven opvolgen, is dat opnieuw tijd die je niet kan besteden aan de juiste bureaus.
- Het komt je gemoedsrust niet ten goede: als je akkoord gaat met voorwaarden die niet helemaal koosjer aanvoelen, zal dat tijdens het hele vertaalproject in je achterhoofd blijven zitten.
Maar hoe herken je deze bureaus?
Er zijn een aantal factoren waarbij onmiddellijk je alarmbellen moeten afgaan. Lees: waarbij je de mails best verticaal klasseert onder het motto “het kan ook anders’. En ik verzeker je, het kan ook echt anders. Dat lees je ook in mijn blog: Al die negativiteit is nergens voor nodig.
- Betaaltermijnen langer dan 30 dagen: 30 dagen is heel schappelijk; 45 dagen kan je in het begin van je carrière nog aanvaarden, maar bedenk dat je dat dan wel een buffer moet hebben, want je moet meer dan een maand wachten op je geld. 60 dagen is in mijn ogen onaanvaardbaar en stel dat je het toch doet, en je merkt dat je na die 60 dagen nog steeds erachteraan moet: laat ze dan zeker links liggen. Hoe leuk de jobs ook zijn, dit gaat vrij snel frustreren als je weet dat het ook anders kan.
- Slechte scores op BlueBoard of PaymentPractice: zie je dat ze slecht scoren op een van beide platformen, negeer dit alarmsignaal dan zeker niet. Ook als ze van Proz.com gebannen zijn, loop je er het best met een ruime boog omheen. Ook LinkedIn is een kanaal dat je hier het beste in het oog kan houden: er zijn groepen waar er over slechte vertaalbureaus gecommuniceerd wordt.
- Onpersoonlijke ‘Hi all’-mails: vertaalbureaus die de moeite niet nemen om je persoonlijk aan te spreken, gaan heel vaak met de goedkoopste vertaler in zee.
- “Daar zet ik mijn computer nog niet voor aan”-tarieven: als je je kostprijs per uur hebt berekend en je weet hoeveel je gemiddeld per uur kan vertalen, dan kan je inschatten of het gevraagde tarief aanvaardbaar is of niet in functie van jouw financiële situatie.
- NDA’s met boeteclausules voor fouten of absurde aansprakelijkheidsverzekeringen
Bureaus met onrealistische eisen
De laatste categorie verdient een extra woordje uitleg. Er zijn immers verschillende eisen die je als onrealistisch mag beschouwen en een aantal van die eisen zijn misschien ook subjectief: wat voor mij onaanvaardbaar is, is voor jou misschien geen probleem.
Maar toch zijn er een aantal zaken waar je gewoon sowieso neen op moet zeggen… Ik had er onlangs nog zo één:
Een vertaalbureau contacteerde mij voor een nieuwe samenwerking. Ik had dus nog nooit met hen samengewerkt. Ze hadden een technische vertaling Duits-Nederlands van 12.000 woorden maar:
- In de mail was het document niet toegevoegd: ik kon dus de tekst niet bekijken en de moeilijkheidsgraad niet beoordelen.
- Ik zou stapsgewijs alleen de nieuwe stukken krijgen, want “zo werken wij al jaren voor andere talen” en “we willen niet betalen voor de herhalingen”.
Dat ze om vertrouwelijkheidsredenen de tekst niet in zijn geheel toevoegen, kan ik nog begrijpen, maar een fragment van één blad is toch wel het minste wat je kan doen?
“Nieuwe stukken?” Gaat dat over hoofdstukken, over alinea’s of misschien zelfs gewoon over zinnen? Het antwoord heb ik het raden naar….
Als je alleen de nieuwe stukken krijgt, hoe kan je dan de nieuwe tekst in zijn context vertalen? Je moet toch op z’n minst weten waar de herhaalde stukken komen te staan zodat je erop kan terugvallen en evt. naar verwijzen?
De ‘nieuwe stukken’-voorwaarde oogde dus heel erg onprofessioneel. Temeer omdat er een heel eenvoudige manier is om de reeds vertaalde stukken, de 100% matches zoals dat heet in het vakjargon, zichtbaar te laten zonder dat ze nog kunnen worden gewijzigd: door de Lock-functie in de CAT-tool.
Het feit dat ze dat niet in hun antwoordmail als compromis aangaven, doet mij vermoeden dat ze misschien zelfs nog niet eens met een CAT-tool werken. Voor een vertaalbureau dat al meerdere jaren bezig is zoals ze doen uitschijnen, komt dat heel merkwaardig op mij over.
Een andere onrealistische eis – maar die is veel subjectiever – is het verplichte gebruik van een slechte TM. Je kan inderdaad stellen ‘klant is koning’ en de slechte vertalingen uit de TM overnemen, maar hou je dan bij de levering een goed gevoel over? Ben je dan wel trouw aan je eigen waarden? Bij mij voelt dit heel erg wrang.
Conclusie: als je ook maar ergens een slecht gevoel over hebt, vóór, tijdens of na de vertaling of levering, zet dan de samenwerking stop.
Voor de ondernemers: hoe herken je de rotte appels als je op zoek bent naar een vertaalbureau?
Als je als ondernemer de moeite hebt genomen om dit artikel tot het einde te lezen, dan heb ik ook voor jou nog wat tips:
- Mijd vertaalbureaus die beweren dat ze alle soorten teksten en naar alle talen kunnen vertalen. Lees hiervoor ook mijn blog: De geloofwaardigheid van “Wij kunnen alles”.
- Mijd vertaalbureaus die op zeer korte deadlines zonder blozen ‘ja’ zeggen. De kans is groot dat je gewoon een machinevertaling krijgt.
- Vertaalbureaus die in vergelijking met andere bureaus zeer lage prijzen offreren: bedenk eens waar jij het meeste vertrouwen in stelt als je op zoek bent naar een leverancier/partner. Degene met de beste prijs of met de beste kwaliteit?
Lees ook zeker mijn blog: Prijsoffertes vergelijken: hoe herken ik een goede vertaalpartner van de rotte appels
Recente Reacties