Vaak hoor ik dat mijn Vertalersavonturen toch wel heel uitzonderlijke situaties beschrijven. Ik snap die opmerking wel. Vaak sta ook ik versteld over hoe snel de avonturen elkaar opvolgen. Maar helaas sta ik hierin niet alleen en daarom wil ik met deze blog ook mijn collega-vertalers en hun avonturen vertellen, want een heleboel van die avonturen hebben ook een impact op u als klant…
Het verschil tussen een vertaalbureau en een freelancevertaler: de eindverantwoordelijkheid
Onderstaande cases zijn een veel voorkomend addertje onder het gras bij samenwerkingen met vertaalbureaus:
“De vertaling wordt niet gereviseerd. We verwachten een definitief eindproduct dat rechtstreeks naar de eindklant kan vertrekken.”
In dit geval betrof het geen ISO-vertaalbureau maar wel een bureau dat met een erkenningsnummer als ‘erkend dienstverlener’ van de KMO Portefeuille.
“Gehen Sie niemals bei uns davon aus, dass Ihre Übersetzung lektoriert wird.”
Dit betrof dus een Duits ISO-gecertificeerd vertaalbureau.
Sommige bureaus formulieren het alsof het een geste is naar de vertaler toe…
“In principe zou zo’n revisie beperkt moeten zijn tot de doeltaal, waarbij je dan spelling, grammatica, consistentie en stijl controleert en corrigeert. Mocht je echter de geringste twijfel hebben bij het reviseren van de vertaling, kan een snelle check van de brontaal nuttig zijn om je het passende antwoord en richting te geven voor de correctie. We kunnen zeker niet van je verwachten dat je telkens bron- en doeltaal woord per woord nakijkt.”
Ook dit citaat komt van een Belgisch ISO-gecertificeerd vertaalbureau…
Voor mij werpen deze ‘brievenbusbureaus’ zoals die onder vertalers vaak genoemd worden, een schaduw op het imago van de vertaalbureaus die kwaliteit wel belangrijk vinden: een vertaler is ook maar een mens en kan ook een fout maken, een tweede paar ogen is daarom essentieel.
Bij freelancevertalers komt het trouwens steeds vaker voor dat zij met een collega-vertaler samenwerken om ervoor te zorgen dat uw vertaalwerk foutloos aan u wordt geleverd.
Voor meer informatie hieromtrent verwijs ik naar mijn blog ‘Vertaalbureau met ISO-certificaat: een meerwaarde of niet?‘
Conclusie: als u samenwerkt met een freelancevertaler, hebt u de keuze of u er nog een naleesronde bij wilt of niet. Bij een vertaalbureau gaat u ervan uit van wel maar gebeurt het lang niet altijd.
Taalfouten kosten je je imago
In de introductiemail van een vertaalbureau die een collega kreeg stond te lezen:
Beste, Wij zijn XX, een jong vertaalbureau en zijn op zoek naar technische vertalers Duits-Nederlands. Bent u bereidt tot een testvertaling?
Vind(t) u de fout? En zo ja, hoe komt dit soort zaken op u over als u hiermee gaat samenwerken voor taalkundige diensten? Precies…
Klein zijsprongetje: zo kijken potentiële klanten met een oog voor de Nederlandse spelling en grammatica ook naar uw website…
Beleefdheid en respect
Samenwerken met partners is altijd een kwestie van elementaire beleefdheid, maar voor sommigen is dat blijkbaar heel erg moeilijk:
“Ihre Wortpreise interessieren mich nicht. Ihr System auf Basis von im Voraus kalkulierten Wortpreisen ist beim Übersetzen unüblich, unfair und weit schon mehr als zwei Jahrzehnten veraltet. Niemand rechnet heutzutage noch auf Wortpreisbasis ab!”
Het lijkt mij dat het bureau dat op deze wijze omgaat met zijn onderaannemers, ook niet erg respectvol kan zijn naar zijn klanten. Elementaire beleefdheid is je normaal gezien met de paplepel ingegoten, of niet dus…
Dat het bureau ook nog eens ongelijk heeft en blijkbaar niet weet hoe het er in zijn markt aan toe gaat, maakt het alleen nog maar des te erger (in Duitsland wordt er vaak met een regelprijs gewerkt, maar een woordprijs is zeker niet ongebruikelijk).
Nog meer vertalersavonturen, maar dan van mezelf kunt u lezen in mijn blog ‘Professionals hebben het het woord’ en ‘Vertaalbureaus in binnen- en buitenland, ander en beter‘.
Recente Reacties