Hoe verhoog ik mijn prijzen bij vertaalbureaus?

Het zijn dure tijden. Werknemers krijgen en loonindexering van meer dan 10%. En jij als freelancer? Ik hoor veel collega’s klagen dat het moeilijk is, een prijsverhoging door te voeren bij vertaalbureaus. Ze zijn bang om het deksel op hun neus te krijgen en het bureau kwijt te raken. Dat is een terechte reactie, maar laat dat je er niet van weerhouden om het toch te doen. Jij hebt er alle recht op. 

Toen ik in 2015 voor het eerst – ik was toen al tien jaar bezig, stel je voor! – mijn prijzen verhoogde bij vertaalbureaus, ben ik effectief heel wat bureaus kwijtgeraakt. Maar dat wil niet zeggen ik er nu een boterham minder om eet: alle nieuwe bureaus krijgen meteen een hogere woordprijs.

Ondertussen zijn we al weer bijna tien jaar verder. Ik werk niet vaak meer voor bureaus, omdat ik mijn prijs nog verder verhoogd hebt, maar alle bureaus waarvoor ik nog werk, betalen mij mijn hogere – en in mijn ogen voor mijn specialisatie en talencombinaties hoogst haalbare – woordprijs, een prijs die nog eens 2% hoger dan in 2015 .

Dat is uiteraard geen evidentie. Ik zal zeker niet beweren dat het voor iedereen mogelijk is, maar dat verklaart voor mij wel waarom er een verschuiving richting eindklanten is gebeurd. Ik wilde absoluut voldoende ruimte overhouden om te kunnen blijven investeren in mijn onderneming.

Het is uiteraard aan jezelf om te bepalen of je die stap wilt zetten: voor eindklanten werken vraagt een grotere verantwoordelijkheid en uiteraard moeten zij jou eerst ook nog vinden.

Als je besluit dat je bij de vertaalbureaus en dus werk in onderaanneming wilt blijven, is dat je volste recht. Er zijn heel wat factoren die zelfs hiervoor spreken, maar je moet er dan wel rekening mee houden dat er een grens op je prijsverhogingen zit. Mijn ervaring- ik spreek voor mezelf en de technisch collega’s met wie ik samenwerk – is dat je in het beste geval 0,12€/woord za krijgen, maar 0,10€ is het meest gangbare en vrij redelijk.

Althans op voorwaarde dat jij dan zelf wel een effort doet, als je meer wilt verdienen. Je moet met andere woorden sneller leren werken. Je productiviteit moet omhoog. In mijn blog: Vertaalsnelheid: wat is haalbaar en wat is een mooi gemiddelde? geef ik daarover tips.

Let wel: ik spreek hierboven over de ‘gangbare’ talen. Voor Turks, Arabisch of Oekraiëns kan je op de Europese markt fors meer vragen. Voor Engels heb je te maken met machinevertaling dat een steeds groter marktaandeel inneemt. Daarom moet je je als je Engels in je talenpakket hebt, op een andere manier zien te onderscheiden. Dat kan zijn door:

Maar algemeen gesteld geldt voor elke vertaler:

Laat ik mezelf even als voorbeeld nemen: ik vertaal hoofdzakelijk vanuit het Duits naar het Nederlands en met mijn vertaalbureau specialiseer ik mij in technische vertalingen van en naar het Frans, Engels, Duits en Nederlands.

Nu kan je denken “Daar zijn er vast zat van”. Dat zou kunnen, maar ze moeten ook nog goede, betrouwbare en constante kwaliteit leveren en daar wringt het schoentje: ik ben nog steeds op zoek naar goede Franse en Duitse technische vertalers .

Kortom, ik bevind mij in een positie dat ik mijn prijs kan verhogen en zo ook mijn collega’s.

Zit je in een iets heikelere situatie, moet je alle factoren tegen elkaar afwegen:

Als je bij een van deze punten geen goed gevoel hebt, wordt het tijd om je prijs te verhogen bij dit bureau. Mogelijk raak je een paar klanten kwijt, maar aangezien zij toch al niet je favoriete klanten zijn, zal het je een heel pak frustraties schelen , want – zeg nu zelf – als er een mail van één hen binnenkomt, wat is dan je eerste reactie? Ik vermoed dat je niet staat te springen om hun mails te lezen.

Vervolgens bekijk je het op opdrachtniveau: wie zijn de subklanten?

Ben je veel langer bezig dan gemiddeld aan hun teksten, dan wordt het tijd dat je eens gaat kijken hoe rendabel die opdrachten nog zijn. En om je rendabiliteit te kennen, moet je weten wat je per uur moet verdienen om rond te komen: dat is je kostprijs. Daar tel je, eenvoudig gezegd, een risicomarge bij en een winstmarge, rekening houdend met hoeveel vakantieweken je inplant en je hebt je minimale kostprijs.

Als je je inschrijft voor een coaching zonder revisie , kan ik je hiermee op weg helpen, maar één ding is zeker: in de huidige tijden zou het me verbazen als je uurprijs boven 50 €/uur uitkomt.

Dat is toch ook iets wat ik je wil meegeven: als je de slechtbetalende klanten aan de kant schuift, hou je tijd over om nieuwe vertaalbureaus te zoeken die je wel naar waarde weten te schatten.

Als je bij hen hoog inzet (0,11-0,12), heb je altijd nog wat onderhandelingsruimte (ook met halfjes werken is een optie). Maar onthoud:

En ik wil je nog iets meegeven… Toen ik in 2005 startte, begon ik tegen 0,08 en vrij snel werkte ik alleen nog voor bureaus die mij 0,85 of zelfs 0,09 betaalden.

Pas in 2015 werd dat 0,10 €. Het lijkt mij niet meer dan logisch dat die beginnerstarieven zouden moeten zijn geëvolueerd: je zou toch minstens met 0,10 € moeten kunnen starten. Maar in de praktijk is er helaas een evolutie in de tegenovergestelde richting merkbaar. Houd je daarom vast aan 0,09 € als absoluut minimum. Ik weet dat dat véél te weinig is – je moet ten slotte ook upgrades van je CAT-tool, opleidingen lidmaatschappen en vakliteratuur betalen – maar als je aan de bak wilt komen, zit er helaas niets anders op, hoe zeer vele collega’s het tegendeel beweren…

Lees ook: