Ik ken mezelf en daarom doe ik het niet

Nobody is perfect. Ongeacht hoe nauwkeurig je werkt, hoe lang je al in het vak zit en hoe professioneel je ook te werk gaat, iedereen maakt wel eens fouten. De grote vraag is of je zelf met die fouten kunt leven.

Persoonlijk vind ik dat er in een finale vertaling zo min mogelijk fouten mogen staan. Helemaal uitgesloten is een fout natuurlijk nooit. Hoe grondig en vaak je ook je vertaling naleest, nobody is perfect. Kijk maar naar boeken, die worden door minstens twee mensen nagelezen en hoeveel boeken ken jij met geen enkele fout erin?

Maar als een klant mij vraagt of ik een vertaling kan leveren zonder naleesronde door een collega, dan pas ik. Alle vertalingen die onder mijn verantwoordelijkheid vertaald worden, worden nagelezen door een tweede persoon.

Ik wil niet het risico lopen dat ik of een andere vertaler iets over het hoofd heeft gezien: een typfout tot daaraantoe, maar een interpretatiefout … Daar zou ik zonder overdrijven nachten van wakker liggen.

Een tweede persoon ziet misschien zaken die ik gemist heb, en dat vind ik een essentiële meerwaarde, want zo krijg je een tekst van een onberispelijke kwaliteit. Voor minder ga ik niet.

Alleen als de klant zelf intern een vertaler in dienst heeft of als het werk is in onderaanneming voor een Nederlandstalige collega-vertaler of een vertaalbureau, durf ik de revisieronde te laten vallen, maar dan ligt de eindverantwoordelijkheid bij hen. Dan is het met andere woorden aan hen om nog eens zelf of iemand anders de vertaling laten nakijken.

Bij vertaalbureaus moet je bijzonder goed opletten. Vraag altijd na of er ook een revisieronde is inbegrepen. Je zou niet de eerste zijn die er vanuit gaat dat revisie is inbegrepen om dan bij de levering tot de constatatie te komen dat dat niet het geval is. Een van mijn klanten is door zo een ervaring bij mij terechtgekomen…

Ook bij ISO-gecertificeerde vertaalbureaus is navragen de boodschap. Woorden op papier zijn verduldig. Ik ken uit eigen ervaring – als freelancevertaler aan de andere zijde van de medaille – verschillende vertaalbureaus die op hun website luid en breed verkondigen dat ze met proofreaders werken, maar in de praktijk …

Voor meer informatie hierover verwijs ik naar mijn blog ‘ Vertaalbureaus met ISO-certificaat: een meerwaarde of niet? ’ .  Maar mijn belangrijkste advies is kort en bondig: vermeld het expliciet bij uw aanvraag en vraag ernaar.

Dit is trouwens ook iets wat ik telkens in mijn gastcolleges vermeld, want ik vind dat je het niet genoeg kan vermelden.

Dus neen, na ruim 15 jaar in het vak, heb ik  voor mijn eigen gemoedsrust de knoop doorgehakt: ik wil alleen de best mogelijke kwaliteit leveren. Voor minder ga ik niet. Ik kan er niet mee leven dat er iets zou tussen zijn geslopen, puur omdat ik even een moment van onoplettendheid zou hebben gehad en er niemand was om die fouten recht te zetten.

Maar een vertaling volgens het vier-ogen-principe, zoals dat in het Duits zo mooi heet, heeft ook voor de vertaler zelf voordelen. Door samen te werken, kan je:

Een samenwerking met een collega-vertaler is dus in alle opzichten een voordeel: het zorgt niet alleen voor de finetuning van de vertaling, het is ook een verrijking voor jezelf en je collega.

Dus neen, beste klant, een kwaliteitsvertaling vereist een tweede paar ogen en ja, dat kost helaas ietsje meer, maar wat je ervoor in ruil krijgt, is een vertaling die klaar is voor publicatie.  Jij kunt dus op je beide oren slapen en ik als vertaler ook.