In de vertaalsector zijn prijsoffertes gebaseerd op het aantal woorden. Dat heeft voor u alleen maar voordelen, en toch stellen velen zich de vraag “Waarom op woordbasis?” En als tweede vraag meteen erachteraan “Amai, dat is veel geld voor zo’n simpele vertaling”. Maar is dat ook zo? Zou u met een uurprijs beter af zijn?

Vertalingen gebeuren tegen woordprijs

Prijsoffertes voor vertalingen zijn gebaseerd op het aantal woorden in de tekst. Het voordeel voor u is dat u op voorhand weet hoeveel de vertaling gaat kosten. Het nadeel is dat u – in tegenstelling tot een offerte op uurbasis – geen flauw benul hebt van hoe lang de vertaler aan uw vertaling bezig is.

Volgens freelancenetwork verdient een vertaler gemiddeld 36 €/uur. Wat freelancenetwork er echter niet bij vermeldt, is dat er in de vertaalsector drie soorten vertalers zijn:

• vertalers die alleen in onderaanneming werken voor vertaalbureaus;
• vertalers die voor vertaalbureaus én voor eindklanten werken;
• vertalers die uitsluitend voor eindklanten werken.

Naargelang de categorie klanten stijgt de uurprijs:

• Wie alleen werkt voor vertaalbureaus, d.w.z. in onderaanneming werkt, verdient ca. 30  euro per uur als we de woordprijs zouden omrekenen naar uurprijs.
• Wie alleen voor eindklanten werkt, zit algauw aan een gemiddelde uurprijs van 60-70 euro of zelfs meer, naargelang de zeldzaamheid van de talencombinatie.

Stel dat u een uurprijs zou betalen…

Stel, u bent een advocaat of een verzekeringsagent en u hebt een juridisch of medisch dossier dat u alleen maar in pdf-formaat tot uwer beschikking hebt, dan kan de vertaler niet werken met een origineel bewerkbaar formaat. Hij moet het dus ofwel converteren naar Word, ofwel zelf op basis van het pdf-bestand een vertaling maken en de lay-out zo goed mogelijk nabootsen. Beide opties kosten behoorlijk wat meer tijd. Dat is ook de reden waarom – zelfs als u een woordprijs betaalt – vertalers vaak een meerprijs vragen, maar zelfs met die meerprijs bent u meestal nog goedkoper af dan met een uurprijs, want dergelijke vertalingen gaan meestal gepaard met behoorlijk wat prutswerk en dat kost tijd..

Stel dat u de brochure die ik in mijn Dagboek van 6 augustus heb beschreven, zou betaald hebben tegen een uurprijs, dan kon u waarschijnlijk 150 euro extra ophoesten in het aangeleverde formaat.

Bent u echter een marketingbureau en moet de vertaler zeer creatief omspringen met uw vertaalwerk, dan werkt u waarschijnlijk met een vertaler die gespecialiseerd is in transcreatie en SEO, copywriting. Hij zal waarschijnlijk standaard met uurtarieven werken omdat bij dergelijke creatieve hoogstandjes heel wat uren brainstorming komt kijken en dat valt niet in een woordprijs uit te drukken. Soms kom je onmiddelijk tot een perfecte vertaling, soms vergt het dagen.

Vertaalbureaus drukken de prijs

Vertaalbureaus drukken de prijs in het nadeel van de onderaannemers en dwingen bij hun freelancevertalers vaak onredelijke tarieven af, waardoor het verschil tussen uurprijs en woordprijs alleen maar groter wordt. Het is logisch dat zij als tussenpersoon ook een graantje willen meepikken, maar ‘een graantje’ is een zwaar understatement als u bedenkt dat een vertaler in onderaanneming vaak slechts 10 tot 25 euro krijgt als minimumtarief, terwijl u als eindklant een minimumfactuur van 75 tot zelfs 100 euro van het vertaalbureau moet ophoesten. En met grotere opdrachten tegen woordprijzen is de situatie al net zo scheef.

Voorbeeld: een bureau waar ik tot vorig jaar zeer graag mee werkte omdat ze redelijke tarieven hanteerden, gaat nu op zoek naar vertalers die het voor 30% minder willen doen. De eindprijs voor de klant blijft hetzelfde. Toen een mystery guest een prijsofferte vroeg, bleek dat van de prijs die de klant betaalt, slechts 35% naar de vertaler gaat in de nieuwe situatie. En uit ervaring weet ik van dit bureau ook dat zij de klant niet bieden wat ze beloven: revisie wordt vaak gewoon overgeslagen door aan de vertaler te zeggen “Doe maar extra goed je best, want dit wordt niet nagelezen“.  Tot zover het graantje…

Eigenlijk zou de prijs van vertaalbureaus hoger moeten zijn dan die van freelancers, omdat zij werken met personeel en verplicht zijn om een revisieronde te voorzien. De praktijk is echter vaak het tegendeel: ze verkopen tegen een onrealistische prijs en bijgevolg is in de praktijk bij hen een grondige revisieronde financieel niet haalbaar (zie mijn blog: Vertaalbureau met ISO-certificaat: een meerwaarde of niet?). Freelancevertalers daarentegen lassen steeds meer een externe revisieronde in omdat ze alleen tevreden zijn met onberispelijke kwaliteit.

Is de prijsofferte van een vertaalbureau lager dan of gelijk aan de prijs van een freelancevertaler, houd er dan rekening mee dat er bij het bureau nooit een grondige revisie kan zijn inbegrepen.

De waarde van de vertaler en van een goede vertaling

Deze scheve situatie is grotendeels te wijten aan het feit dat veel vertalers die uitsluitend in onderaanneming werken, de rekensom van woordprijs naar uurprijs niet maken en dus eigenlijk gewoon door hun naïviteit uitgebuit worden en bijgevolg onder hun marktwaarde betaald worden. Hun veel te lage prijs per woord impliceert ook dat zij veel harder en meer moeten werken om rond te komen. Velen van hen werken meer dan 10 uur per dag, weekends inbegrepen. Gevolg is ook dat zij niet de tijd hebben nog eens kritisch naar hun vertaling te kijken, laat staan met een frisse blik. Dit verklaart waarom hun vertaalwerk vaak van minderwaardige kwaliteit is.